Fırtınalar koparken yüreğimde, çehrem sessizdi.
Belki bir haber belki de bir ses yetebilirdi gülümsememe...
Gecen yıllara rağmen içimde aşkımı her an yüceltirken ben,sense yoktun yanımda..
... İnsan yüzü görmeye tahammül edemeyen hırçın ve aksi yaşlılar gibi oldum galiba
Ne beni görenler sevinebiliyor ne de ben baskalarını gördüğümde mutlu olabiliyorum
Başka yüzlerde senden bir parça bulmak canımı yakmaya başladı… şimdilerde
içimdeki küller yeniden alevleniyor,dalgaların sesleri yine senin sözlerini fısıldıyor kulağıma,yıldızlar gibi ışıldayan gözlerin geliyor aklıma ve yine özlüyorum…. sonra...
Özlemi hatırlatan o şarkı çalıyor bak!
İyi dinle...

Kimbilir belki sende duyarsın içimden gelen o özlemle dolu şarkıların sesini!
Saçmalıyorum yine her zamanki gibi dimi ...
Yokluğunda kendimi senin hislerinle sarmalayıp tatmak istemeye çalışmak benimkisi.
Bensiz geçirdiğin dakikalarının doluluğunu anlayabilmeyi istemek.
Sadece sen yokken seni yaşabilmek istediğim!
Doyasıya yaşamak ve tatmak tıpkı sen varmışsın gibi.
Sanki ansızın bir süprizle gelecekmişsin gibi beklemek
Her güne güneş gibi parlak,taptaze ve dopdolu ümitlerle başlamak
Tüm bunların hepsi geldiğinde beni beklediğin gibi bul diye,
sen sevinebilesin diye...
Günler gecti...

Umutla bir köşede beklemeye devam ettim çünki biliyordum sen gelecektin
Kimse inanmasa da,gülüp gecselerde biliyordum sen baska yerde baska kişilerde olsan da elbet birgün Aylar geçti...

Sonbaharlar geldi.Gözyaşları ve umutsuzluklar peşi sıra yaşanmaya devam etti.
Aşk kötülendi,çok kez yalan dendi...Hersey bittikten sonra geriye bir tek sey kalmıştı onlar için.Aşkı karalamak!

Tüm bunlar yaşanırken ben kendime bambaşka bir dünyanın kapılarını açmaya karar verdim..
Aşkların bitmediği,umutların sönmediği,unutulmak ne kelime hatırlanmaya gerek bile kalmayan bir dünyaydı işte orası.
Bir renk cümbüşüne sarılan hayaller,elma şekeri kadar tatlı gülüşler,bir bebek kahkahası içtenliğinde söylenen sözler,yağmur damlası kadar derin toprak kokusu kadar güzel insanlar vardı.
Orada sadece mutluluk vardı...

Senin yokluğundan usanmadan belki bir parça hayal kırıklığı yaşayarak devam ettim yine.gelecektin! Yıllar geçti...

Hayaller ve umutlar adına yakılan mumlar birer birer sönmeye başladı.Nefes alacak,dayanabilecek güçleri kalmamıştı.Sanki gökten kayan ve ardında sadece yansımasını bırakan bir yıldız gibiydiler tutunmaya çalışır ama bir o kadar da yorgun.

Uzaklardan bir ses : ___Dayan,Asla Vazgeçme !! ___

Onu dinleyemeyecek ve de inanmayacak kadar uzak düşmüştüm kendimden ...
Beni bu hale getiren beni ve seni içimdeki kızgınlık yok etmeye çalışıyor şimdi
Bedenimde açılan yaralar bir yana ruhumda hiç kapanmayacak derin izler bırakmıştı yokluğun
Yapabilirim sanmıştım tek kişilikte olsa Biz oluruz,yasarız sanmıştım
Olmadı Gecen Her saniye varlığın biraz daha beni kendine çekti.Ben ben diil sen olmuştum artık!

Ayrılığı tasıyan ilk bayramdı o gün
Nice bayramlar ayrılık yükledi kendine ve nice bayramlar sensiz geçti yine
Bu bayram da sensiz geçti..
Bu bayram da sana döktüm benliğimi,
kurban ettim kendimi...