Yanlız bir adam yürüyordu,
Yorgun ve düşünceli caddelerde.
Elleri cebinde,omuzları çekik.
Bazen kafasını sallıyordu
Kimbilir belkide avutuyordu,
Dert dolu,acı dolu yüreğini,
Yaş dolu,hasret dolu gözlerini.
Belliki geçmişe süzülmüştü gözleri
Neydi o gözlerini yaşla dolduran sebep.
Neydi o yaşlı gözlerle gökyüzüne bakışı,
Neydi o el açıp Allaha yakarışı,
Neydi o yüreğindeki yangın neydiii,neydi
Sonra biraz daha ilerledi.
Oldukça yorgun ve bitkindi,
Az ilerde bir bankarta uzandı.
Belliki taşımakta zorluk çektiği
Acılar yüklüydü bedeninde.
Belliki sönmeyen bir ateş yakıyordu
Sevgi dolu,özlem dolu yüreğini.
Belliki bitmeyen bir hasret
Besleniyordu göz yaşlarında...
Bir iç çekişi vardıki
Sanki deprem olmuştu bedeninde.
Bütün uzuvları acıyla inlesede,
Hiç kimseden şikayetçi değildi.
Sadece neden?neden? diğe soruyordu
Belki bir cevap arıyordu kendince
nedensiz hiç birşey olamazdı elbet
Bu bir cezamıydı diyor
Geçmişini sorguluyordu.
Sanki bir el sürüklüyordu
Yorgun bedenini,masum bakışlarını.
Neden ve nasıllar arasında,
Yaşadıkları mutlak bir sonuçtu.
NEDEN VE NASILLAR ARASINDA
YAŞADIKLARI MUTLAK BİR SONUÇTU

KADİR ERARSLAN(SÜRGÜN16)