Giyim-kuşam önemlidir bizim kültürümüzde, kimi atasözleri de vardır,
’Aç ileri varmıştır da çıplak varamamıştır!’ deyiminden anlaşılmaktadır,
Çıplaklığımızı kapatanı anlamak mümkündür ama ayakkabılar meçhul gibi,
Onlarla yürümek sanki şişlerin üzerinde ayağa kalkarak dolaşmak gibi...

Bunu nasıl başardıklarını anlayamıyorum, düz topukla bile dikkatli olan ben,
Denge sorunu yaşadığımı biliyorum, neden herkes gibi dengeli değilim ben?
Sorulardan vazgeçip kendime dönüp baksam da boşuna, kilolarımı bilirim,
Onları boş versem bile nafile, hem şişmanım ve hem de dengesiz biriyim...

Giyimi, kuşamı ve ayakkabıları bir tarafa bırakıp kendimi geliştirmem gerek,
Şiir yazarken başka şiirler okuyup kendimi bu konuda da geliştirmem gerek,
Desem de biliyorum kendimi, benden ancak bana göre bir malzeme çıkacaktır,
O malzemeyi de alıp başka alanlarda harç yaparsam heykeltraşlık çıkacaktır...

Malzemeden de vazgeçtim, ben beni bilmeliyim ben beni, yoksa bildirirler haddimi,
Dünyada en güzel davranış biçimi de budur bence, bilmelidir insanoğlu hep haddini,
’Hiç bilenle bilmeyen bir olur mu?’ diyen atalarımız da var, bu durumda sonrasında,
Aynı minvalde yürümek lazım, başka türlüsüne iyi bakmayabilirler bizim buralarda...