Farklı bir kulvar ama; Stefan King'in "O" adlı romanı aklıma geldi ne hikmetse

'Derry' adlı bir kasaba üzerinden kent ruhu tasvir eder hani, şüphesiz gerilim ögeleriyle bezeli, sessiz bir avaza davet eder okuyanı, haykırmadan önce dehşetli bir sessizlik anı yaşar roman karakterleri

Sanırım biraz çılgın bir çağrışım oldu

Daha farklı bir alanda ünlü yazarımız Ahmet Hamdi Tanpınar'da Bursa'yı konu ederken bir kent mistisizmi yapar, bir tür kent ruhu üzerinden okur Bursa'yı, elbette mimari, gelenek, tarih alanında

Sizin şiirinizde de öylesine bir tasvir ve anlatım gözledim

Sözün özü; güne gelmek için yaratılmışsınız ne diyeyim şairem

Kalem elinize yakışıyor

Zekâ var çünkü, bilgi var, ruh kalitesi var, tarz var, ne denir ki başka

Güne gelen çiçek dilerim hiç solmasın

Saygı ve selamlarımla...

levent taner tarafından 2/5/2016 2:53:34 PM zamanında düzenlenmiştir.

Mensur şiirler de güzeldir elbet...

Servet-i Funun'la başlayan edebiyatımızdaki bu tarz şiirler,

zaman içinde bir biçim sorunsalıyla karşılaştı : ritmi ve ahengi tam kıvamında tutturmak ancak ustaların kotarabileceği türden bir

emeği gerektiriyordu.Nitekim divan geleneğinden edinilen serbest müstezat ,bir parça merhem oldu bu yaraya.

Cumhuriyet dönemimde ise ,özellikle Nazım'ın Rusya'da Mayakovski ile tanışıp serbest şiirin kekemeliğinin dize kırılarak aşıldığını

görmesi,Nazım'dan mülhem gençlere ışık oldu.Bu kolaycılık yetmişli yıllara kadar toplumsal-gerçekçi şiirin ana izleği sayıldı.

İkinci Yeni Hareketi ;hatta Garipçiler ,güya Nazım'dan bağımsız olarak,serbest müstezata yeni formlar eklediklerini iddia etseler

de ,işin ironik yanı en güzel şiirlerini klasik murabba tarzıyla ortaya koydular :"İstanbul'u Dinliyorum Gözlerim Kapalı"şiiri bu

türden ışıltılı bir şiirdir.

Hülasa ,serbest müstezat Mavicilerle,özellikle Attila İlhan'la altın devrini yaşadı.

İkinci Yeni'de Sezai Karakoç, "Mona Roza" şiiriyle serbest müstezatı heceyle kucaklaştırdı.Ardından İslamî kesimde de bu türün

yetkin örnekleri boy gösterdi.

Günümüz şiirinde ise Dadaizmle Postmodernizm kırması imge imparatorluğu başlamış görünüyor.

Genç şairlerin birçoğunda aynı karanlık hava hakim.

Ne zamandır pırıl pırıl aydınlık bir şiir okuyamamıştık.

Müget şiiri tam da bu ortamda güne düştü.

İmge bataklığına saplanmadan,arı duru bir söylemle bizi şiirin derinliklerine çekti bu dizeler.

Elbette ki kimi arabesk unsurlar da taşımıyor değil ; bu kadarcık kusur kadı kızında da olur.

Ezcümle Müget şiiri mensur şiirin kuru,soluksuz,boğuk dehlizlerinde kaybolmadan alnının akıyla çıkıyor işin içinden.Bunu yaparken

de aliterasyonları,asonansları manivela olarak kullanıyor şair.

Belli ki şiiri biliyor şair.

Okudum keyif aldım.

Usta işi bir şiir.

Kutluyorum.