Zaman hızla akıp gidiyor, arkasından yetişmek mümkün değil,
Zaten yetişsek de fark etmez, onu geçmek de mümkün değil,
Kaderimize razı olacağız, yavaş yavaş akıp gideceğiz zamanla,
Bazen de tökezleyip geri kalacağız, aksi tercihimiz olsa da…

Zaman hızla akıp gidiyor, bir şiirim sayfadan düşmeden öteki,
Yetişmemiş olabiliyor, bu da kaderin başka boyuttaki cilvesi,
Ben de durmak istemiyorum, sürekli yazmam gerekir gibi de,
Hep buralardayım, demezler mi; ‘Başka işin yok mu senin!’ diye…

Soruları çoktan geçtim, şimdi cevap zamanı diyorum kendime,
Onlar da nazlı, duruyorlar hala varlığımın arka bölgelerinde,
Herkes kendisine yakışanı bilir, ben de o nedenle buralardayım,
Yakışmadığını hissettiğimde durmaz yine kayıplarda akarım…

Bu kadar felsefe fazla bana, alt yapısını da hazırlamamışken,
Şimdi gidiyorum, sayfadan düştüğünde buluşmak üzere derken,
Aklıma günlük programlarım geldi, işim zor bugün, Pazar da var,
Sistem kelimeyi gün olarak algılayıp ‘P’ yi büyüttü, alışveriş var…

Sistemin aklına şaşarım, üsteliyor, kendisini ne sanıyor acaba?
Daha dün yoktu, ondan mı öğrendik imla kurallarını biz acaba?
Kafamı bozmasın başka dile geçerim, yedekte olanlar var ama,
Kızsam da değişen olmaz, kendi dilimi çok seviyorum galiba…