1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
724
Okunma
gök gevşek bulutlarla delik deşik
dargın bakışlı kuşlar kaldı ağaçlarda
deniz sarıdan griye ağlamaklı
uzağa susuyorum
toprağın namusu olurum
ölürsem seni severek
seni kovalarken ölümü bile geçtim
ömrümü göremiyorum
çarptığım soğuk şafakta
başlamayı kaybettim
ötesiz bir kimsesizlikti
senin kendini anlayamayışını
anlamak
yabancı bir şehrin
kömür kokulu akşamında
ılık gözyaşı gibi çağla yaprakları
ayraçları yalnızlığımın
ağlamaya başlamadan
kaldığım yerden devam edeceğim
olmayan boşluğuna
gurbetinde:
kuşlar
dağlar
yollar
trenler
yanındayken:
umutsuzluk...
sabah serabınla başlar
gece rüyanla biter
ayrılık ömürle gelir
ömür ayrılıkla gider...
kağan işçen
Cevap Yaz