3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1005
Okunma
Belirtisiz aşkımın,
Tamlayanı sendin, tamlananı ben.
Tam benimsin derken,
Nerden çıktı bu dolaylı gidişler?
Devrik düşlerimin gizli öznesi (sen) olmak varken,
Neden üç noktalar hep … sonumuz oldu?
Yeni bir sayfa açmak isterken hayata
Noktalar “. “ neden bel bağladı gün sonlarına ?
Yanıp sönen virgüller “,” atan her saniyede
Belki susmak gerekti şimdi.
Belki de bir satır altından devam ederiz aşka - - -
Ayrılıklar ardında bir soru işareti bırakırken “?”
Sorular, sorunlara (parantez) açtı sessizce.
Giderek büyüdü sensizliğim,
Anlamını yitirdi kelimelerim.
Ve artık sen yoksun cümlelerimde.
Söylesene kahramanı kimdi bu vurgunun?
Sanırım beni ancak yarım kalan hikâyeler anlar,
Aşkın başı mutluluk, sonu yalnızlıktı bilirim.
O zaman yalnızım,
O halde susuyorum…
A.C.B.
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz