....Ne çok keşkeler biriktirdim seni tanıdıktan sonra
ne ölümleri tercih ettim,ne yeminlerimde yalan çıktım
sevgiler emanet edilirken,kendimi zaman çarklarında mengenelerde
parçaları didikleyen akbabalara terketmek zorunda bıraktı hayat
bir yemin çığlıklarımın gerçeğini haykırırken
rüyada edasıyla kabul görmeyişimin düşlerinde
uykudan irkilip gördüğümde kendimi,zaten geçmişti örselenmişti hayat
hayatıma,namusuma senin sevgin üzerine değerlerimin adınada
ettiğim yeminlerin hikaye endamında kabulünü gördüğümde
tıpkı arslana yem olan antiloplar misali zaten parçalanmıştı hayat
oysa`ki,öyle,hakaret yada gerçeklerin sesinden kulaklarımı tırmalarken
anladımki doğru sandığım yanlışın doğruluğuna bile razı olmuşum aslında
ve defalarca kerelerce söylediğim bir ses bir nefese bile muhtaçken
kendi nefesimin kesilişini bile anlatamadım.
hayatmıydı desende,kaderdi sanırım belkide
ama hayır,hayır ölümüne sevmek,yada hayatın örselenişiydi gerçek..
Ali kılıç