Biliyorum ayrılacağız bir gün
Usandığımız için bırakmayacağız ellerimizi
Ya da saçma bir neden kanatmayacak bizi
Yüreğimiz titrerken ikimiz adına deliler gibi



Biliyorum susacağız
Anlatmayacağız artık sevgiye dair hikayeler
Sesin ısıtmayacak üşüyen ruhumu
Ağlayışlarına ortak edemeyeceksin beni
Yorganlara emanet edeceğim yaşlarını
Seni, o çok sevdiğim mevsimler misali
Uykularında acı çektiğini bile bile
Tutunacağım elemin en hüzünlü eline



Nasıl olsa öleceğiz bir gün
Güç yetiremediğimiz anılar adına
İsyan ederken gülüşlerinden ayrı
Biliyorum bırakacağız bir gün birbirimizi



Keyfine bakacak şairler meyhanelerde
Ağaçlar yaprak dökecek her yıl olduğu gibi
Deniz dalga dalga sensizlik akıtacak şehrime
Baş belası bir bedel bulacağım hasretinde
Yazamayacağım meydanlarda sevdiğimi
Kimse bilmeyecek unutmaktan başka bizi
Tekrar edecek ölümler her cami imamıyla
Parmak izlerimizi silecek bir polis gelip
Akıtacak her gece yastığında o güzel gözlerini



Biliyorum ayrılacağız bir gün
Bir fotoğraf karesinde artık ellerini tutacak bir çocuk
Gülerken acı çekmeleri öğreneceğiz o zaman
Daha bir şiir kokacak yağmurdan sonra şehir
Ve gözlerin daha bir anlamlı bakacak sevenlere
İsminin ilk harfi kadar sızlanırken sessiz sessiz



Biliyorum
Bir gün ayrıldığımız da ikimiz
Daha bir sevgili olacak yüreklerimiz
...