Ben şâir değilim, amma velakin
Seni adam etmez kalbindeki kin

Rûhunu sarmışken, hased ateşi
Dumanı göstermez sana güneşi

Kalemi kemirme! Kinle, kemirgen
Karadenizʼde çok var kuru gürgen

Yeşil ağaçlardan aman uzak dur!
Gerçek ehl-i ilme yakışan budur

Şiiri katlettin, girme ormana
O yeşil ağaçlar, lâzım insana

İstediğin kadar kuru gürgen var
Bir elinde hızar olan Sergen var

Öndişin kesmezse kuru gürgeni
Kesmesi için koş çağır Sergenʼi

Parça parça edip kemirmek kolay
İnan etmiyorum, seninle alay

Kalemle yazılır,o, kemirilmez
Ağaç yemek ile hiç semirilmez

Önce ilim oku, sonra otur yaz!
Şiirlerin böyle verir derin haz

Kalemin kâmilse kelâmın tamdır
Yoksa »şâir« nâmı sana haramdır

Beynini yumurta gibi çırparım
Çarpım tablosu gibi çarparım

Altına çift sıfır ve bir atarım
Adama paslı mıh gibi batarım

Çok mütevaziyim, ama âlime
Tevazu göstermem câhil zâlime

Mürekkebim baldır seninki sümük
Kalemim ney kadar seninki düdük

Sakın! Hiç kimseye etme iftira!
Yoksa eder Soner seni madara

Kıskançlık içini sıkan bir kıskaç
Şu kalemime de kafan bir topaç

Vurdukça dönüyor, bak omuzunda!
Katiyyen bunarsın kırk dokuzunda

Evvela adam ol, sonra da şâir!
Bazı şeyler öğren, âdâba dâir!

Vessalam
Soner ÇAĞATAY (04:13) 10 Ekim 2011 / Wuppertal / Almanya
Kelime:
Semirmek: kilo almak, yağ bağlamak

Not:
Hocanın vurduğu yerde gül biter
Öptüğü yanakta mor sünbül biter

Hece hatası böyle düzeltilmiştir.
Kalemle yazılır, o, kemirilmez
Ağaç yemek ile hiç semirilmez