Tesadüfle başlayan bir merhaba……Sonra bikaç
selamlaşma, kısa süren bir yabancılık,
ardından gecelerce uzayan sohbetler, her
satırı tekrar tekrar okunan cümleler…..
Konuşmadan da karşılıklı anlaşılabilen
zamanlar ve tarifi konamayan bi birliktelik
O kadar ki; her gece beklenir oldu onunla
sohbetler, sanki o sıralar birtek o var ve
dünya o dakikalar sadece onda var. Özlemek
beklemek Sonrası kocaman bi boşluk…Arkadaşlık
Dostluk? Sevgi?Aşk ? Hangisi? Sorular içinde
cevapsız zamanlar….Varlığın ödül yokluğun ceza…Ne
anlayabildim ne anlatabildim …Varlığının tadına
nasıl vardımsa yokluğunun acısına da vardım…Senli
zamanlar nasıl geçtiyse sensiz zamanlar ona inat
olduğu yerde saydı. Vazgeçilmezdin vazgeçemedim…
Şairin de dediği gibi ‘Ben Bu Şehirde En Çok Seni
Sevdim’….Araya aşılması zor anlar, zamanlar
girdiğinde bile ben senden hiç vazgeçmedim…
Bişeyler vardı anlatamadığım, paylaşamadığım,
yorumlayamadığım, adını koyamadığım…Sen hem
arkadaşımdın, hem dostumdun, hem sevgilimdin,
hem sevdiğimdin ama paylaşmayı ve anlatmayı
başarabildiğim sadece arkadaşlığın ve dostluğundu
…Sevgili ve sevdiğim o bi türlü anlatılamayandı
eksik kalan cümlelerde….

Şimdi sevgiden aşktan öte canıma can diye saydığım
, saatlerce hayalini kurduğum, gece başını yastığa
koyduğunda, sabah olup uyandığında yanında olmayı
istediğim, sıcaklığını hissederek sarılmak,
dokunmak ve hiç bırakmak istemediğimsin….

Birgün geliceksin tam karşımda şurda durucaksın…
En güzel gülüşün yüzünde, en güzel gülüşüm yüzümde
olucak…Sorgusuz sualsiz sadece seni yaşadığım o
anda Aşkımmm hoş geldin diyeceğim, hoş geldin
bitanem, hoş geldin ömrüm, hoş geldin dünyam…