bir masal balığı gibi
sıçrıyorum havaya
üzerimde kralın okları
ben neyim
sümüklü böceğin salyası
ülkenin bütün ağaçlarında ışıl ışıl

ayıp bir sözcük müyüm
ağıza el gerilerek fısıltılarla yayılıyorum
alaycı betimlemelerle yineliyorlar
_yaşamayı bilmeyen halk biri

göz önündeyim
kapı önü taşı
iniş ve çıkış yasak
güller gülücükler ülkesi
çatlayıncaya dek gül
vurulan balık

gün olur acıdan yarılır taş
merhem diye yüreğe basılan
bir gün vurmak öz be öz kendini
tavada kızarmadan


hadi dışarı çıkın
bir yüz daha satın alın
yudumlayın içkinizi
ölümümüze kadeh kaldırın

bir değil ölüm
ölmeye alışığız
bir yıl,iki yıl,üç yıl
dört,beş,altı yıl

dirilmeyi de biliriz
çalkalandıkça deniz
aldırmayız
tepemize çakılan kazığa
vururuz güneş rengi kıyılara
sayılara bölemeyeceğiniz kum tanecikleri

bir masal balığı
giriyorum yerin dibine
hiç bir musluktan su akmıyor
su
devin karnında

devin karnında masallar
saray giysileri içinde kadınlar
istanbul sefaları
kayıklar ,nağmeler
devin karnında gülüyor bazıları
vız geliyor savaşa on kala
ağlayanlar

2 10 1990 Değişen bir şey yok