1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
787
Okunma
Irak Çizgilerde
saatler zamana somurtkan
sonu kaldı yüreğimde tüm bekleyişlerin
öfkesi lacivert bulutlarla ayrıldık
küfrü ağır bir yalnızlığa doğru
yollarımız ayrı ikiye bölündü yaralarımız
ayrılarak kavuştuk bölünerek birleştik
adresler adımlarıma ağır geliyor
düşlerim odalara
ben sana ağır
sen kendine...
düşünmeye korkuyorum kabuslarımda bile
korkularımı düşünmeyi
yokluğunu kabullenmeyi
seni sen gibi görmedim hiç benimdin
oysa sen hiç beni anlamamışsın
sevmemişsin kendini
kuşlar ırak çizgilerde kayboldular
sular içlerine kapandılar ilk soğuklarla
ben hep susuyordum zaten
sadece suskunluğum biraz daha değişti
Kağan İşçen
5.0
100% (1)
Cevap Yaz