I
Bayrağımın rengi mavi olsun,
Ortasında güneş,
Çevresinde gök kuşağı,
Bir tane de gemi olsun.


Kıyıda farklı bayraklar,
Üzerlerini saran gökyüzü mavisi,
Ama bazen koyu bazen açık,
Bir bucağında doğar güneşim.


Koyulaşan mavimi yıldızlar sarar,
Görünce umut verir balıkçı adama,
Sonralarıysa bazen üzüntülü,
Zamanın yolculuğuna açılmadıkça.



Ara sıra dudaklarında bir marşın sözleri,
Besteleyende bilende bir tek kendisi,
Yüksek bir sesle,
Dünyaya haykırıncasına söyler.


II
Yıldızlar gökyüzünden bakar,
Göremezler seni nerdesin ey dost ?
Sevmişim seni yalnızlığımın içinde,
Unutursan başını eğer gider güneşin.


Yarının iki günü vardır,
Biri senin diğeriyse senin bıraktığın,
Damağın yarı tadı yaşamdır,
Diğeriyse bizlere bıraktığın benim dostum.


Sen kimsin ? Başını eğince göremedim,
Var yanıma bakalım gökyüzüne,
Buludu parçalamış hırçın güneşimiz,
Gör bunu benim dostum.


III
Balıkçı teknesi kıyıdan uzaklaşır,
Umuduysa en uzaklara açılmak,
Kıyıdan uzaklaştıkça küçülür,
Birini tanırım umutlara koşan adam.


Denize olta atar,
Yaşamanın tadıydı balıklar,
Biri gelir diğeri kaçar,
İstediğini yakalayınca gururla döner.


Gözleri yaşlı teknesine takılır,
Her bir yerinde hatıralar,
Gençlik çağın genç sesiydi,
Zamana boyun eğmekte olsa.


Sabah olunca satar balığı,
Kalanı dayanamayıp alamayana verir,
Kendisini onurlandırır,
Yeni bir yolculuğa çıkacakta olsa.


IV

İyi bir düşünce beynin içi ,
Kötüsü kalbin sesi,
İyisi beynini geliştirirken,
Kötüsü kalbini sıkıştırır.


Ekmek teknesinden öğrenmiş balıkçı adam,
Dünyasını göklere kurmayı,
Masmavi denizin üzerinde küçük bir teknede olsa,
Gökyüzüne yol alır.


YUNUS YOLOĞLU