Mânâ denizinde tepetaklak olmuş imgeler
“Yeryüzünde sizin kadar yalnızım”


Antolojilere girerse tutkulu ay
Çatılır kaşları tutan yay
Uzayıverir merdivenin altın asâsı
Tanıklık eder rü’yâya
Mutlulukla (!) gelen tırnak safâsı

Filizin hıçkırıkları duyulur kavuşma mevsiminde
Bebekler yitirir zülâl umutlarını
Gemiler devrilir iskelelerde
Kılıçlar kana bular kalkanları
Devler paylaşır sehere açılan aynaları



Bütünü göz ardı eden kimlikler sevdalânır parçaya
Vebâya asılır bağlantılar
Sarmal kâfiyelerle sallanır dağlar
Meyveye durur dal (!)
Kurur âilesini kaybeden sal

Ektiğini biçer merhamet mumu sönükler
Şeydâ şeydâ doğar satırlık kötülükler
Yağmurlar kıvranır cisme bürününce âteş
Zehir zakkûm yenilir cehennem olunca eş


Gün gelir mevlithan seslerle tâzelenirse zaman
Usta bir melisle zîşân olur mekân
Yüreğimde yankılanır yüreğinin titreyen t /adı

“Ölüm Allah’ın emri ,
Ayrılık olmasaydı…”


(Ekim /2011)

Dursun Tiftik