Dün seni gördüm
Birkaç arkadaşınla sohbet ederken çay bahçesinde
Bulunduğum yerden
Uzun, uzun sana baktım çaktırmadan
Beni göremiyordun sen
Ya da gördün’ de görmemiş gibi yapıyordun
Yanındaki, arkadaşlarına karşı..

Kızma ama.
Hala eski güzelliğin üzerindeydi,
Bir ay parçası gibi yüzlerin ve o neşelerinle
Işık saçıyordun neşe saçıyordun gülümserken etrafına.
Bir kendimi düşündüm bir de seni
Belliydi.
Sen memnundun,mutluydun belli ki yaşadığın hayattan
Yüzlerin hala tazeydi yaşlanmana rağmen.
Seni öyle görünce, kıskanmadım desen yalan olur.
O şekilde güzel ve neşeli görünce seni.

Kıskanmıştım.
Nasıl kıskanmazdım’ ki saten
Ben yüzleri çökmüş, yılların acısını yüzlerinde taşıyan biriydim.
Ama sen Hülya.
Sen/ her halinle bolluk zenginlik içinde yaşayan biri olan biriydin
Bu belliydi oradaki görünüşünden
Belliydi gülüşlerinden
Ve hala kaybetmediğin güzelliğinden halinden neşenden..
Hala canlar, yakabildiğin o işveli halinden.

Ah, ah.Hülya.
Ne yaptıysa kaderim yaptı bana
Seni benden çaldı, verdi seni zengin diye elin kapısına
Gözü kör olsun şu yokluğun, şu fakirliğin
Gençliğimde yapışmıştı yokluk, yoksulluk denen yakama
Ve sen varken
Beni mecbur etti kaderim başkasına.

A.Yüksel Şanlı er
04 Ekim 2011-10-04
Antalya.