Ben doğarken masum bir yavruydum,
Geleceğimden habersiz neşeli ve mutluydum
Herkes imreniyordu babam çok zengin diye
Diyorlardiki alır,sana herzaman hediye.
Zaman böyle geçerken,sıkıldım ben herşeyden.
Çünkü mahrumdum,annemin sevgisinden.
Annemin herşeyi,varı,yoğu köpeği.
Birde birkaç arkadaş,içki,kumar herşeyi.
Yanına yaklaşınca benim yavrum diyordu,
Sarılmadan öpmeden,dadımı çağrıyordu.
Böylece ayrılırken hergece ben annemden
Kanlı yaş akıyordu herzaman gözlerimden.

Babamada gelince,binde bir görüyordum,
Babacığım demeye ben dahi korkuyordum.
Çünkü normal değildi,herzaman içiyordu,
Televizyon başında hep sızıp kalıyordu.
İşte annem,işte babam.buşekilde büyüdüm,
Acıları dostlarım ben bundan sonra gördüm.
Görmediğim sevgiyi başkasında aradım,
Seviyorum diyenin ağzına ben inandım.
İşte böyle başladı çileli bu hayatım,
Uçuruma gidiyordum ben hergün adım,adım.
Sonra yüce mevlam yetişdi imdadıma,
Bir kardeş vesile oldu benim bu imanıma.

Böylece kurtuldum,bu zillet yaşamımdan,
Tüm insanlar ibret alsın benim bu hayatımdan.
Şimdi sözüm sizlere anneler ve babalar,
Sevgi şevkat ister masum yavrular.
Son olarak sözüm imanlı doslarıma,
El uzatın çukura düşmüş arkadaşlarıma.....