el yazması ile hani yazdığın kitap elimde,
sayfalar emek kokuyor içinde arın terin,
sardı odamı mis gibi lavanta ,birde hava var güneşli,
esiyor ılık ılık meltem burnıumda tüten sen,
pırıl pırıl gözlerin gibi yüzünün süreti en başta,
çevrelemiş kalabalık ,tam kalabalığın ortasında POSTERİN
seni öpesim geliyor,akıyorsun pınar gibi şehri bölerek
of yüreğim dağlandı feleğim şaştı yine
bakışların gözleride kılkıcım gibi şişmşek çaktı
koptu yine gökyüzü gürültüsü bağrımda
gökten boşalırca ağlasa gözlerim ne fayda
sen yoksun
çok pişmanım nasıl bir adammışım ben şimdi anladım,
yasak koydum kalbime
hükümlü yüreğim gözlerim ruhum
sana yandığım gibi kimseye yanmayacağım
senin elinden başka el tutmuyacağım,
ömrüm boyunca yabancı bir gözle karşılaşmayacağım,
mühürledim yüreğimi kalbimi senden başkasına açmayacağım
yeminler olsun
ister beni altın kaplama vazoya koy
istersen tozlu raflara
sen yoksan eğer ben zaten yaşamıyorum,
yasak koydum gönlüme tek seni seveceğim
sensiz nasıl yaşarım ki
alıştım dudağına gözüne kaşına mimiğine gülüşüne,
sesinin yankısı hala kulağımda onca zamana rağmen,
hala ismin dudaklarımda,
unutamadığım
kalbimin sahibi gönlümün ilacı
gül yüzlü çiçek kokulu yarim
evimin barkımın tacı
tüten ocakta pişen çorbanın tuzu,
gönlümün tek sahibi yaz beni,
ondokuzuncu sayfada
deki,
bu adam benim adağım
irfan kökten