2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1376
Okunma
Benim içimin duvarlarında
sadece içi boş çerçeveler asılı
tozlu raflarında,
yollayamadığım mektuplar saklı
çekmecelerimde ise hüzünlerim
siyah’ a badanalanmış
kapkaranlık duygularım.
yok öyle mavi gökyüzü
pambe pancurlu pencereler.
avlusunda top koşturan
erik ağacına tırmanan çocuklar.
çeşmelerinde avuçlarına
su doldurup sevdalısına içirenler
geceleri yıldızları parlamıyor
ıslak kaldırımları yok
kesilmiş asırlık çınar ağaçları
gövdesine kazıyamıyoruz
isimlerimizin baş harflerini
gölgesinde oturup
dizlerine dayayamıyorum başımı
kumsalında dolaşamıyor
dev dalgalarının cirit attığı
denizlerinde kayboluyorum
ben benim içimdeki
derinliklerimde boğuluyorum.
ben beni hiç anlatamıyorum........!!!
.
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz