Alın kırışıklığı avuçlarıma yansıdığında
Sorgusuz yaşlanmayı tadıyorum hayat çizgimde
Başka bir güzelliğin içinde bulunmanın hazzını yaşıyorum

Yüküm hep dostluk ve sevgi oldu bugünlere
Sevdalarım aşklarım oldu külleri karıştırılmaya yüz tutmuş
Artık kendimi üzmüyorum dinlemiyorum dinletmiyorum
Anılarımda yaşamaksa , kaç gün oldu seni görmeyişim

Keskin bıçak sırtı aşktı yaşadığım tuttuğum dilek sonrası
Kuraklığımda akan sularım derelere çağlayanlara dönüp
Yangınımda alevlerime set olmalıydı
Yoksa yürek dolusu sevda neye yarar kum tanesi dünyada

Bir damla suda bir solukta çocuksu düşünüşler değil bunlar
Senin oralarda rüzgârın hiç esmediği yaprakların kımıldamadığı gibi
Buralarda kopan fırtınalarda yürek seni özümsüyor
Sürüklenen yalnızlığımda

Giderken gözlerini bıraktın bende benimle olan her anınla birlikte
Ağırlığınca sevda kusarken kalemin
Kucağındaki kelimeler sevdanın yandaşı oluyor
Uzaklarım olduğunda ayrılık akılda olmasın diye

İki bakış arası ılık rüzgârda dağılırken perçemlerin
Yağmaya hazır yağmur gibi eğik başında sakladığın gözyaşların
Susmayan düşüncelerin yazdığın sitemler oturduğunda dizelere
Belki kendi içinde savruluş belki de özür geçmişe

Bir gün değil geçen zamanda sensizlik
Bir kadeh değil bir bekleyiş değil bir hasret belki
Belki de özlemin en yüklüsü olmadığın anlarda aklıma düşüşün

Düşüncelerin de nokta olsun
Unutulmadın
Beklemekse yürekte
Dinleniyor sessizce

MEHMET DÜPEL 04.09.2007 BOZCA ADA