İşte bu gece öldüm, alev alev yakıldım
Yok mu şu küllerimi denize savuracak?
Ahşab evler misâlî yana yana yıkıldım
Yok mu son direğime iki tekme vuracak

Hıçkırıklar içinde boğazım düğüm düğüm
Urgan istemem kader, geberip gitmek için
Yaralı kalbim öldü atmıyor artık güm güm
Yok mu bir dostum beni mezara itmek için?

Tamamen sarı çıktı kara sandığım sevda
Ayrılık kokuyordu, kokladığım saçlarda
Gözyaşımın öptüğü gül dudaklarda veda
Aşkın kırmızı rengi, kalmamıştı uçlarda

Bu şiiri yazarken, ağlıyorum kalemle
Yetim verdiler beni gecenin kucağına
Yine sabahlıyorum yine ruhta elemle
Birden sarılıyorum umudun bacağına

Beni taşımaz artık, çünkü umudum sakat!
Bacakları doğuştan, protez iki bacak
Kangren olmuş organı kesiyordu Hipokrat
Durmayın verin bana hadi keskin bir bıçak

Soner ÇAĞATAY (05:01) 25 Eylül 2011 / Wuppertal / Almanya