RAYİHA SUNDU VELİ
Türbesine vardım hayaller kurdum,
Dizinin dibinden yer verdi HÜNKÂR,
Bükülmüş boynumla mahzun oturdum,
Gönül rahlesinden ser verdi HÜNKÂR…

Aklımın koyunda bin şüphe vardı,
Gönlüne bağlanmak canda vakardı,
Huzurunda olmak en büyük kârdı,
Gönül yangınıma kar verdi HÜNKÂR…

Aslanlı çeşmeden içtim zemzemi,
Makamında buldum o sonsuz demi,
Gördüm ki; Ummanda yüzen bir gemi,
Ummanlar katından sır verdi HÜNKÂR…

Gam sardı gönlümü el açtım durdum,
Akıl süzgecimden sorular sordum,
Gaflet kurşunuyla kendimi vurdum,
İmbikten bir damla nur verdi HÜNKÂR…

Gözlerimi açtım riyadan uzak,
Sorduğum sorular aklıma tuzak,
Şu cahil nefsime bin çukur kazak,
Işıktan süzülen fer verdi HÜNKÂR…

Nakşetmiş Yesevi ilmin özünü,
Bakanlar görmemiş cevher sözünü,
Şahsında eridim deştim közünü,
Ruhundan ruhuma ar verdi HÜNKÂR…

Boz kırın meşalesi sevgidir yolu,
İlminden tatmayan yaşayan ölü,
O bir rayihadır has bahçe gülü,
Gönül çıngısından nar verdi HÜNKÂR…

Kaplamış güneşi âlemi sarmış,
İlim kazanında makama ermiş,
Haktan aldığını halkına vermiş,
Gönlünden gönlüme yâr verdi HÜNKÂR.
10.12.2008 Hacı Bektaşi NEVŞEHİR
Rayiha? Ululuk kokusu