Güzelliğin çiçeklere yansımıştı
Seni tanıdığımdan beri

Ne de güzel çiçeklerin vardı
Gül, nergis, lale, karanfil

Seni kokluyordum her demetinde
Vazolarımda seni seyrediyordum

Görüyor ve biliyordum ki
Vazoda tomurcuklar hiç açmıyordu, solmuyordu da

Ölümsüz altın heykeller gibiydi
Vazgeçemiyordum senden

Her defasında taze çiçek umuduyla
Yeniden bir demet satın alıyordum

Hep yapma çiçekler satın almıştım
Gerçeğinden farkedilmez… en güzel

Demet demet umut satıyordun
Sihrine kapılmıştım Neydin Sen

Sevgin yapma çiçekler gibiydi ama
Hayatımın gerçeği idin Sen

Sevgini kokluyordum çiçeklerinde
Tüm içtenliğimle

Derlediğin umut demetleriydi şehir bahçenden
Bilerek aldanıyordum

Muhtaç olmak ne kadar zor
Hele sana muhtaç olunca

Çabaladım yorgun düştüm bu defa
Artık gülmeye de gül almaya da takatim yok

Üzdüm seni çiçekçi kız affet beni
Umudum bir başka bahara…