Büyüyünce anlarsın demişti annem
Her zaman olduğu gibi bugünde haklıydı cümlen
Bak anne yine mutsuz kızın
Ağlayınca alınan şekerler yok artık
Evet anne farklıymış herşey
O mavi gözyüzünden zifiri karanlığa geçince anladım
Evet anne kahpeymiş dünya
Omasum yüzler gidince kavradım
Çok zormuş be anne hayat
Gülüp geçemiyorum şu kahpeliklerine
Onlar gibi sahte gülemiyorum
Yaşayamıyorum her dakikayı umarsızca
En önemliside sevemiyorum be anne
O kırmızı kalbi çizmek o kadar kolay değil artık
Ve sadece bakıyorum etrafa
Susuyorum!
Galiba büyüdüm be anne
Elimi eskisi gibi sıkı tutmuyorsun artık
Sanki birden uçuvericekmişim gibi sanki birden beni bırakıcakmışsın gibi
Sende susuyorsun anne!
Anlayamadığım bi suskunluk var bu şehirde
Hadi anne topla kalbini gidelim bu şehirden
Baksana herkes çok sahte
Dayanamıyorum artık anne
Susmak acı veriyor bana
Artık onu bile beceremiyorum anne
Gitgide kahpeliklerini görüyorum bu hayatın
Off anne
Ne çok değişmiş insanlar
Şimdi tanımak çok zorlaştı insanları
O kadar masum değiller artık
Hepsinin kalbinde acı
Hepsinin gözünde yaş
Ne büyük bir haksızlık var bu şehirde
Şimdi anılarıma bakıp
Gülüp geçiyorum sadece
Meğerse ne çabuk büyümüşüm anne
Baksana anne
Kızın büyüdü artık
Filmlerdeki kadar güzel değilmiş anne
Hani anne mutluluk nerde
Şimdi dediğin gibi anne
Büyüyünce anladım bu hayatı
Anlıyorum şimdi o gizli kelimeleri ....
Off anne ben yine o küçük kızın olmak istiyorum
Yine elimi tutmanı
Yine öyle sarılmanı
Ama olmyacağını bilerek yaşıyorum işte hayatı kopkoyu

..... BUSEGÜL KOLTUKCU....