Zillere basıp basıp kaçardım.
Camlara taş atıp atıp kırardım.
Ayaklarımı yerlere vurup vurup ağlardım.
Çocukken, çocuksun işte.

İlla isterdim şeker, çikolata, oyuncak.
İlla isterdim Ali’de, Ayşe’de benimle oynayacak.
İlla isterdim lunapark, kaykay, salıncak.
Çocukken, çocuksun işte.

Anam nereye gitse peşine düşerdim.
Arkadaşlarımla hep küserdim.
Leyla aşkım, Hale’yi, Lale’yi, Jale’yi de öperdim.
Çocukken, çocuksun işte.

Simitlerim yerlere düşer, tozlu tozlu satardım.
Elim yüzüm boyalı, kahvehane köşelerinde yatardım.
Uçaklarla yarış yapar, amcama selam salardım.
Çocukken, çocuksun işte.

İçmezdim süt, yemezdim yumurtayı.
Getirirken kırardım tabağı, bardağı.
Kedinin kuyruğuna bağlardım yumağı.
Çocukken, çocuksun işte.

Babama sarılayım, tabutta yanına yatayım derdim.
Kızdırmayın beni bak damdan atlarım derdim.
Fatma nineye kocan ben olacağım, seni alacağım derdim.
Çocukken, çocuksun işte.

Fenerbahçe’yi tutmuyor diye Galatasaray’lı Memed’i döverdim.
Galatasaray’lı diye Ali’ye, Veli’ye, Ayşe’ye bile söverdim.
Antep sporlu diye Nihat’ı severdim, hep överdim.
Çocukken, çocuksun işte.

Çocukken.
Çocuksun derlerdi de.
Çok zoruma giderdi.
Çocukken, çocuksun işte.