Apansız oluyor herşey ,
birden akşam ,
birden gece ,
bir gündüzü farkedemiyorum ne hikmetse.

Yüzümden de belli oluyor mudur geçen zaman ?
Ya saçlarımdan ?
Hâlâ güneş değince sararıyor mudur acaba ?
Bilmiyorum.
Sen , kapıyı yüzüme çarpıp gittiğinden beridir
ben hiç aynaya bakmıyorum
nefret ediyorum ,
nerde karşıma çıksalar tuzla buz ediyorum
zaman gibi.

Daha sık başım dönüyor ,
hâlâ doktora gitmiyorum ,
alakasız yerlerde karşıma çıkıyorsun ,
meğersem bayılıyormuşum .
Arada gözlerim dalıyor ,
bir kız çocuğu görsem
şu yürek denilen lanet olasica var ya !
Öyle bir sızlıyor ki
sanırsın , yaşarken cehenneme atmışlar beni.

Dön !
Ya da
öl..
Başka seçeneğin yok.

Anla ,
ölüyorum gram gram ,
ha sensiz kalmışım
ha yüzüme kezzap atılmış
hiç bir fark yok ,
hiçim
sensiz herşeyin hiç olduğu kadar
hiçim.

Özledim ,
merhamet kokan insanlar kadar ,
Anadolum kadar
özledim ,
o kadar.

( özledim : dön demenin Türkçesi. )