Hayata pozitif bakarım, elimde değil, karakterimdir bu benim,
Güzelliklerini hemen fark ederim, gözümden kaçmaz, neyleyim,
Ne yazıktır ki o bana istediğim açıdan bakmıyor, ışığımı kırıyor,
İster istemez görüş alanımdaki metal nesneler oksitleniveriyor…

Olumsuz devam eden hayat dışımda seyretsin, yanımda istemem,
İsteyen istediği yerde dolaşsın, yanımda seyreden pürüz istemem,
Susmakla konuşmak arasında kaldı duygularım, seslensem de yine,
Ağzımdan çıkan ses dağılıp gidiyor, duyması gerekenler sağır diye…

Hayatı sevdiğimi sanırdım, o da sinsi bir kandırmacaymış meğerse,
Güzelliklerin arasında kötülükler nüksediyor, üstünü kapatsam bile,
Karmakarışık hayatın içindeyim, kendimi ve ortamı düzeltmem lazım,
Yapamazsam da yine bana yollar gözükür, onlardan kurtulmam lazım…

Sessizce sürdürüyordum bu hayatı, üzülsem de kahrolsam da aynıydı,
Bana benden uzakta olanlar ilişmesin, ayrıca bir de düzeltemem onları,
İsteyen alık kalsın, istemeyen kalmasın, herkes kendisiyle uğraşsın artık,
Beni bana bırakın, kendimden başkalarını sırtıma alıp taşıyamam artık…