keşke çocuk kalsaydım
büyümeseydim hiç
annemin eteğine yapışlı el gibi eskiseydim
çürüseydim babamın gözünde başı okşalı
ve yanağı kızıl kuzu yazılsaydım şiirdeki imgede




keşke çocuk kalsaydım
o zaman keşkelere sığınmaz
dertleriyle
acılarıyla kafa yormazdım dünyanın
küçük dünyamda hayal kurmaya
güzel düşünmeye
çamurdan oyuncak( binmediğim araba özellikle) yapmaya
devam ederdim rahatsızlık vermeden kimseye




keşke çocuk kalsaydım
sokaklarımı arşınlamaya
dağlarımı otlatmaya
ve içimdeki çocuğa
sabah akşam kucaklayıcı vakit düşseydim




keşke çocuk kalsaydım
aklım ermeseydi kötülüğe
gözlerim tanışmasaydı günahlarla
sözlerim hep duru ve doğru çıksaydı
kalbime aşk acısı (s)inmeseydi




keşke çocuk kalsaydım
bırakmazdım bir can ölsün
izin vermezdim bir çiçek solsun
ve yüreğimle avuçlarımla
gagalarını iyice temizlerdim güvercinlerin
barışa daha bir uçsunlar diye
daha bir huzura kavuşsun diye insanlar
yalana dolana yakalanmasaydım