seni sevmek
şeytana yarenlikmiş meğer!

...



Selamsız geçerken çengel’deki evinin önünden
Cehennem sürgülü paslı demir kapın karşılıyor beni
Zebanilerin kahkahalarına aralanırken dudağım
Kaldırıyorum yüzümün sırlı duvağını
Ve diyorum ki
İhanet uzağımsın dejavu... "O n b i r a d ı m"
Ve bir günahkârsın kendi cehenneminde
Yasaklımsın ve lekeli





Avludan küçük bir kızın ağlaması ilişiyor kulağıma
Ve kelebek firketeleri yerlere saçılmış
Boş bir salıncak geçmişi ağırlıyor
Hıçkırırken Asena
Aynı vaveyla
“Baba”




Bir masal asılıydı erik ağacının koynunda
Şimdi beyhude büküyor boynunu
Yoksa yarım kalmış bir
Evcilik oyunu mu?


/Üşüyorum/

Ağrılı bir hicran uçukluyor dudağımda
Öfkem çığ altında çığlık/çığlığa
Saf tutuyor isyana nabzım
Nefesim kefenleniyor


Halüsünasyon artığı
İz/düşümlerinde dolaşıyorum
İki yüzlü bir madalyon, oksitlenmiş nefretimle, gururum
Bir yanı ve Montague
Diğeri Capulet
Her düşmanlık yakınım, haşr olduğum




Ve biliyorum ki
Yüzünün denize düşmesi
Küskün bir çiçeğin hayata dönüşü gibidir
Ve ihanet yine on bir adım geride demlenirken
Sırtında kambur gibi (hep) seninledir



Selamsız geçtiğim evinin önünden vedasız ayrılırken
Ardında bıraktığın g/izlerde bir kez daha yaralanıyorum
Sınırında aldatılmışlığımın



Yaban bir bakış resmederken
Nefretimin parmak izlerini bırakıyorum
Cehennem sürgülü demir kapına….





de_soulmate