çoğalırken akşamın ağaçlarda uğultusu
portakal bahçelerinde düşürdüğüm hayalindeyim

uzun vakitlerin haylanmazı yakamdan düşmezim
çiçeklenmiş bakışlarında soluklandığım tek ormanım
ama kırık dökük yüreğimin kaybolan parçasında

arıyorum ömrümün geri kalanını
gelinciklenmiş ilk ve son baharımızın hatırına

yeryüzünün saçlarıydı ağaçlar gri bulutlarla sarhoş
eylülle birlikte ağarınca evren
adın oldu tüm uzaklar
uykusu ağır kışlara mahkumuz ey yar
derin çıkmazlara saplı ufkumuz

bozkır gecesiydi önce gözlerimdeki boşluk
içimdeki yaraya dağılmış
göğün deli fişekleriyle saydım gün bitimlerini
genzimde buğulanan kanın kokusunda hasretin
deli taylarla yarışan menzilllerde
yoksun türkülerle geliyorum güneşli susuşuna


sesinin yokluğunu göğüsleyen şiirin gurbetinde
zemheri gürüldemesiyle kışkırtılır intihar iç çekmeleri
kuytular yabancı bir telaşa ev sahibi
ağrım karınca katarlarına komşu
arındım bütün sınırlardan
kara sevdanın alın terinde
körpe filizim şimdi

kağan işçen