Acıların çapak bağladı gözlerle
Bakınıyordum çevreme.
Güneşin önünde bir su damlasının,
Ömrünün ne kadar kısa olduğun bilmemek ne derece doğru olur.
Kimi kandıra bilirim
Varlığımın yokluğun aynası olduğunu,
Aynı su damlası gibi,
Anında yok oluşumu inkâr edebilir misin?

Sabahın ilk ışıkları aslında karanlığa koşar
Beli belirsiz düşler bekletti içinde
Nefes aldığım her anı bir çember koyup dörderdim.
Yorgunluk zaman içinde kendini yok etti
Boşlukta ölü sıfatını yakıştırdım kendime.
Bir canın benden kopup gitmesini çaresizce izledim
Elden bir şey gelmiyor.

Kim zaman duyguların miğferi oldum.
Ufak izler bırakan dağ olup geri döndü
Gücün rüzgârda yırtıldı keten gömleği
İlikleri saçıldı toprağın kurumsu dudaklarına
Semada bana ait bir bulut zerresi yok
Ağladığımla kala kaldım

Ayaz yüklü sevdalar yolcularım
Yüreğim benden beni silerek
Koca kentler bütün vebalini boynuma yükledi
Aç bir çocuk asıldı eteklerime
Birde kaderin ayağının tersi ile ittiği maviş gözlü kadın
Şansın kurnasından bir su daha içtim
Tüm hataların gelmişi geçmişi adına
kazan mübarek olsun....................