Yüreğimin bir yanı hep karanlık senden sonra.
Güneşimi de alıp götürdün giderken,
Gün değmemiş bir sevda bıraktın ardın sıra.
Geceye dönmüş gündüzler gibiyim.
Bana neler ettin böyle sevdiğim…
Bir ses duysam, sensin diye dönüp bakıyorum.
Bir el tutsam, sanki sıcaklığını hissediyorum.
Her telefona sen diye koşuyor,
Her sigarayı seni düşünüp yakıyorum.
Reva değil biliyorsun böyle ansızın kaybolmak.
Hiç hak etmedik biz bu sonu,
Bırak kaderim olsun senin gözlerinde son bulmak.
Oysa seninle pembeye boyamıştık bütün umutları,
Düşlerimizin en güzel yerine koyardık birbirimizi.
Seninle aşkı bulmuş, terk etmişken korkuları;
Böyle bir ayrılık yazmamalıydı bizim kaderimizi.

Sonu yok diye kendimizi kandırıyorduk.
Oysa sonunu düşünen kaç âşık vardı ki;
Biz bu sevdaya en baştan son yazıyorduk.
Çok haksızlık ettik bir birimize çok.
Madem gerçek sevenler kadar cesur değildik,
Öyleyse aşk denen kutsal şeyi ne diye kirlettik.
Şimdi bütün sevdalılar bizden hesap soruyor.
Ben, hesap veremeyeceğim bir aşkı yaşamadım.
Acınla her gün feryat etsem de,
Sana olan sevdamı bir gün içimden atmadım.
Bunu bir ben, birde Allah biliyor.
Aşkın öyle büyük ki; bitti demekle bitseydi keşke.
Öyle özledim ki seni, bir tek resmin yetseydi keşke.
Yemin ederim ki, ben aşkına ihanet etmedim.
Yaktığın o ateş hala yanmakta ve hala kor.
Ben seni macera olsun diye sevmedim,
İnanmazsan, senin için yazdığım şiirlere sor.

Artık bitir aramızdaki bu hasretliği.
Daha ellerim tanımadı ellerindeki dokunuşu,
Daha gözlerim görmedi gözlerindeki yok oluşu.
Verilmiş sözümüz var doğmamış çocuklara,
Hani bizim aşkımız örnek olacaktı onlara.
Yeter bitsin bu hasrete adadığım günlerim.
Tıpkı bebekler gibi, bende seni çok özledim.
Denedim sevdiğim sensizliği.
Ne yüzüm güldü, ne doldurdu bir aşk boşluğunu.
Kelimeler de anlatamaz içimdeki çaresizliği,
Ve hiçbir şair yazamaz bende kalan yokluğunu.
Tuzak mı kurdular bizi kavuşturan yollarımıza,
Aşılmaz duvarlar mı ördüler yoksa aramıza.
O yüzden mi gelmezsin candan öte can bildiğim.
Gerçekten sevdiysen kıyma artık sevdamıza,
Son ver bu hasrete, gel barışalım sevdiğim.

HARUN ÇANKAYA