Bugün yine, her tembel gibi, güne yine bu saatlerde başladım,
Önce dengemi sağlamaya çalışarak basküle çıkıp kilomu anladım,
O da her zamanki gibiydi, basküle çıkma nedenim zaten psikolojik,
Hayatın kendisi de bana göre sosyolojik ama öncesinde psikolojik...

Bu gün yine her zamanki gibi ocağa gidip çaydanlığın altını yaktım,
Şimdi de buraya gelip yine her zamanki gibi sitede sayfama baktım,
Demek ki sırası gelmişti, yeni bir şiir eklemem gerekiyordu buraya,
Kahvaltımı da hazırlamam lazım ama o olur zaten başka dakikalarda...

Televizyonu da açmıştım, oralarda da yine her zamanki teraneler var,
Anlayamıyorum, insanlar duygularını nasıl olur da kitlelerle paylaşırlar,
Her konunun pazarlık konusu olduğu bu insanlar nasıl olur da adlarına,
’Sanatçı!’ da derler, benim bildiğim o ancak gerçekleşir ince duygularla...

Benzer sebeplerle televizyon seyirciliği bana her zaman sıkıcı gözükür,
Ses duymak istersem müzik kanalları da var, belgeseller de mümkündür,
Oradaki hayvanlar bu insanlardan daha sevimli, ben doğayı seviyorum,
Her ne kadar şimdilik uzaklarındaysam da bazı yazlar oralara gidiyorum...

Bugün gürültü de var ama onlar işlerini yapıyor, şimdilik kızamıyorum,
Şehir hayatının bu çirkinliklerini kimseyle tartışmak da istemiyorum,
Sıkıntılarımı kendi içimde taşıyarak yürüyeceğim bu yolu, sonrasında,
Yaşayacaklarımız her ne olacaksa yeniden buluşacağım onlarla da...