Düş yasasısın sen insanın
Yağmurun içinde gökyüzüne bata çıka
Uçan bir güvercinim,
Düşünce yasasısın sen insanın
Duvarlarda unutulmuş afiş gibi pervasız
Bir romanı arka bahçede özetleyecek kadar hayalciyim



Gece yasasısın sen insanın
Gülüşünü ve özlenmeyi alarak yanına
Çıkıp gittiğin akşamlar var senin,
Ayak izi yasasısın sen insanın
Uzun bozkırda
Yılkı bir rüzgâr gibiyim..





Çocuksun belki, yahut hep çocuktun
Güneş sarısı basardı gözlerini
Gözlerin mavi bir buluttu,
Diyelim ki;
Günyüzü yasasısın insanın
Sokaklar mahkeme koridorları gibi



Büyüdüm, hay durulacası nehir der gibi
Bent yasasısın sen insanın
Bir de ne olsun ay düşmüş akışıma
Taş yasasısın sen insanın..





Çocuktum yahut bir an için çocuktum
Göç yasasısın sen insanın
Olmadık şehirlerde çıkıyorsun karşıma
Anılarla beslenir sürgün..

Devin Karaca