o saf ışığı ile kaplayan geceler
yaşadığım acıları bilen sırdaşım
niçin doğmadınız gecelerime yıldızlar
niçin acılarıma ilaç olmuyorsunuz
niçin beni yalnız bıraktınız
sessiz bir şekilde
mahkum ettiniz sabahsız gecelere

hayatım hep gündüze mahkum
hergün gidiyorum patika yolun karanlığında
yol alıyorum belimde silahım palaskam
önümde denizin yüzündeki pırıltı
gelecek günlerin hayalini kurarak
yol alıyorum ağır ağır
memleketime baktığım yönden
güneş bir başka doğuyor


ayaklarımın altından akıp giden
denizin serin suları
az olsada serinletiyor etrafı
bir gün daha bitti diyerek çentik atıyorum
cebimde taşıdığım ajandama
biten bir günün
hayatımdan kocaman bir an,ı alıp
sonsuzluğa yaklaştırdığını bilmeden


zor geçiyor günler
ellerim nasır kollarım yara bere içinde
cebimde bir lokma ekmek taşıyorum
açlığımı gidermek için
kaslarımda günün yorgunluğu var


kalbimdeki sevgi
bekleyenlerimin hasreti
dayanacak güç veriyor
şimdi özgürüm ,hürüm
artık ajandama çentik atmıyorum


yorgunum yoruldum tahammül edemiyorum
hayatın her yerinde
zamanın aynı geçtiğini
düşünüp duruyorum sıkıla sıkıla
zaman,,gündüzlere mahkum

dost geceler karanlığınızla beni örtün
kimse görmesin ,sesimi duymasın
kimse yakmasın kalbimi,zulüm yapmasın
kimse beni inciltmesin,kırmasın
dost geceler ışıklarınızla beni örtün
dostunum deyip maske takanlara
nispet edercesine
beni hep örtün geceler
,,,,,,,,,,,,YUNUS,,,,,,,,,,, 1983