Bir umuttur sevmek.
Duaların en hasıdır.
Cân-ı gönülden niyazdır.
İmtihanlarında en zorudur aynı zamanda…

Hani diz çökersin gece yarısı
Tertemizdir üstün başın
Niyetin gibi tıpkı

Ağlarsın ılık ılık, tatlıdır damlaların
Gözyaşların tazeler abdestini

Sığınırsın
Niyaz edersin
Yalvarır, yakarırsın

“Duam kabûl olur mu ki acaba?”
Diye düşünmek yakışır mı o esnada!

Ya pazarlık edebe sığar mı!

Sevmek Hakk katında
Âşk ülkesinin yüce kapılarının
Altın anahtarıdır, korkma sev
Kapı açılmazsa, üzülme
Devam et sevmeye
Yılma sakın

Cilve-i Rabbanidir
Bunu da imtihanından bil

Sevmek
Pek müşkül mes’eledir
Erlere has meziyettir…

Hakkın has kulları
Kulluklarına yakışır safiyette severler.

Ne mutlu onların sevgilerine mazhar olana

Hatice validemiz (r.anha)
Gönlüne misafir etmişti efendimizi (sav)

Ne mutlu onlar gibi sevene, sevilene.
Nûrları daim olsun, Allah razı olsun sevenlerden…

Âmin…


5 Eylül 2011 – İstanbul Oyakkent