Üşüyor kaldırımlar , taşırken adımlarımı..
ve titriyor, onlar titredikçe ben yoruluyorum..
Yoruyor beni grileşen yüzler ve o korkunç bakışları..
Bakışlar dedim de,
Bak, ışıklar yok oluyor ellerimde,
Gerçekleri söndürüyorum bir bir..
Geçmişe tükürüp, anılara sövüyorum..
Biraz da seviyorum ayrılığın çocuğunu..
Sonbaharın solmuş yüzünde doğar ayrılık,
Ilık bir beyazla yitiriyorum düşlerimi,
Üşümüyorum,
Dayanıyorum , yüreğime dokunup daha sonra parçalayan,
nasırlı ellere..
Eller elimden aldı o elleri,
Sağ elimi sol elimden ayırdılar,
Anımsamak zor bir yığın çökmüş üzerime hüzün,
Üzülmüyorum,
Sadece içimdeki hıçkırıkları atıyorum,
Hıçkırıklar,
Kırık düşler,
Üşüyen gözler,
Özlenen gizler,
İzlenen izler,
Söylenmemiş sözler,
Yalanlarla yoğrulmuş özler,
Sancılı birşeyler,
Düşperest düşünceler...

Feyza BAL.