Düşüyorum,
Artık gözlerinden,
Göz yaşlarından süzülüyorum,
Ve ansızın hissediyorum arkanda boşluğu
Çekiyorum,
Ellerimi üzerinden,
Adeta çekiliyor
kırmızı pıhtıcıklar damarlarımdan,
Kaskatı kesiliyor moleküllerim, gidiyorum
Bırakıyorum bakışlarımızı geriye,
Anıt gibi görünürler belki,
Baktıkça hatırlansın güzellikler
Efkarlansın serçeler, efkarlansın çınarla söğüt diye
Geçiyorum şimdi bir yolun ortasından,
Arkama dönüp baksam biliyorum oradasın,
Uzatsam bakışlarımı, biliyorum değeceksin, ama
Ansızın küstüm gibi soluyorum, ellerinde.
Artık,
Baş başa kaldım kendimle yeniden
Yalnızım,
Ve aynada beliriyorum
gülüşümle
Yalnızlığım;
Öyle güzel ki
geceleri birlikte oturduğumuzda
Ve o kadar suskun ki çıldırtacak kadar insanı,
Sevgilim diyorum bazen yalnızlığım olur musun?