bir cümleye sığdırılmış/..insan

çözümsüzlüğüne sarınıp,keder oyuğunda tüneyen kuş..

düşünen..düşünen,

mütemadiyen..

aslında küçük bir itiraftır hayat..

meselâ;
edebî bir dil değil,
zaafımın örtüsünü kaldıran..
us ile sevdayı ayıramadığım,
yarı modern
sokak ağızı çalıntısı..

beklediğimse,

ruh sağlığımdan haberler..

iman tahtama kaç kez vurdu postacı..
açamadım yüreğimi..
alıcısı..
belleğin hayal kisvesi,
kalbin sinir uçları gözdesi
kahrımın melekesi,

o kadın olmuştu..

aralık kirpiğime tezat,âhı gecelerin..
kulağıma zerre zerre hissettirdiği
ölümcül yankılarda fısıltısı,
öğünsüz sunulan kâbus lokmalarıydı..
bitimsiz yokuşlarda soluksuzluğum,
dilsizler çığlığının ifadesi..
hecelerimi kesen karanlığın iniltisi..
ruhumun her limesinden öc alan
giz söylencenin idâmesiydi...

heyhat.!

devinen düşümde/..bir çift kumru
yaz ikindisiyle geçiyor kanat çırparak..
kaf dağından muştu sesleri değiyor günbatımına
turuncu ışığının tayfları sözün eksiğini onarıyor..
mutlu yanılsamayı görüyorum satır arasında
fikrimi saran deli goncalarda rayiha..
vuslatı deriyor yol zembiline mestan
al rengi bir gül uzatıyor gülistan
hayretimle/
usumdan ağır ağır çekiliyor karabasan..

gerçeğine dönüyor..

dilimi âbat eden sevda şiirleri...