uzak ülkelerin güneşleri gibisin
döndüğünde kim bilir kaç gece
eriyecek ışığınla sevgili
ama ben geceyi daha çok severim
yalnızlığımı okşarken titremez eli

ancak benim ülkemin masalları bilir
saçlarının tel tel hangi rüzgarla tarandığını
olmadığın yerde ateş efendidir su kir
olmadığın yerde günahla sevabı
karıştırır birbirine münkerle nekir
ancak sen unutturabilirsin ruhuma
ayrılığı yalnızlığın dergahında
ölürcesine içen tarifsiz tiryakiliğini
geleceksen el ele ol geceyle
uzat yüreğimin ayasına elini

sana dair söylenecek sözleri
bulabilmek bir cevherin içindeki
başka bir cevheri aramak gibi
ki aşktır ayağıma pranga
boynuma zincir vuran
aşktır beni bu madende
acı tokluğuna çalıştıran

bütün tadılmışlıkların ötesindedir tenin
taze meltemler gibidir baktığında
yıldız yutan ay sırçası gözlerin
öyle bir kent yok yer yüzünde
ikimizi hayal etmediğim
öyle bir yol yok sevgili
gidip gelmediğim yönünü bilmediğim

vaktidir dönmelisin sevgili
ülkemin denizleri mavi elbisesiyle
toprakları kanla yoğrulmuş
şahadetleriyle bekliyor seni

vaktidir dönmelisin sevgili
tutmalısın elinden ülkemin ve yüreğimin
büyütmelisin bizi yeniden
arındırarak acıdan kandan kirden
söylemelisin ninnilerle çocuklara
yarınların güzel günlere gebeliğini
anlatmalısın yeniden ve yeniden














..................z.ersoy