...


Gözlerin bende kalsın.

...


Poyrazların hırçın nefeslerinde savrulan yapraklar gibi,
Uçuşup dursun isterse kâinat.
Hazana uyan naçiz nebat gibi solsun,
Depremlerle dalgalarla savrulsun yüreğimdeki tüm duvarlar,
Her birinin altında ruhumu sırlar âlemine taşıyan ecel-
Pençelerini saplasın aşkınla bitap yüreğime,
Göklerden keder yağsın yine her mevsim,
Rüyalarda bıraktığım o gerçek saadet ebediyete dek gömülü kalsın olduğu yerde.
İsterse her anımda kıyametin zebanilerine teslim olsun makûs bedenim.
Ama bebeğim, tek gözlerin yine bende kalsın.
Bakışlarında parıldayan eşsiz seher yıldızınız nurunu bir tek ben seyredeyim son nefesime dek.
Nurunu arayan bir aşığın yegâne ve nihai arzusudur bu.
Ömrünü sevdana adamış bir aşk mahkûmunun darağacında yankılanan son arzusu.
Ölümüme yürürken bile yüzümde tebessümü coşturacak,
Azrail’in gölgesinde en bahtiyar adam olarak,
Meçhulün soğuk kaldırımlarında taşınırken,
İçinde bir yıldızın ışıldayan nuruyla kadim dünyanın tüm şeytanlarına gülüp geçecek,
Sahip olduğum sevdayla evrenin en zengin adamı olarak ayrılacağım bu yalanlarla dolu,
İçinde tek bir gerçeği;
Sana olan aşkımı barındıran bu dünyadan.


...



Tek bebeğim,
Tek gözlerin yine bende kalsın,
Kıyametin küçüğünde de büyüğünde de.


...



Mahşerin kavuran güneşinde parlayan diğer yıldızsın sen.
Kutbun bağrından düşen nur,
Seher yıldızının son yolculuğu,
Kâinata bahşedilmiş en nadide, en mümtaz armağansın.
Tek dileğim, vasiyetimdir, unutma!
Gözlerin yine bende kalsın.



...




Z.Terzioğlu/25AĞUSTOS2011








...