NABİ



"Bende yok sabr-ı sükûn, sende vefadan zerre,
İki yoktan ne çıkar fikredelim bir kere."
Nabi


sükûn; durgunluk, dinginlik, hareketsizlik. erinç, huzur, rahat. dinme, yatışma.
SABR:Dayanma,direnç
VEFA : . sözünü yerine getirme, sözünde durma, borcunu ödeme. 2. sevgi, dostluk ve bağlılıkta sebat. yetme yetişme;( ömrü vefa etmedi.)
ZERRE:Çok küçük parça
FİKRETMEK: Düşünmek

“”Ben de rahat,huzur ve dayanma gücü yok sende ise bağlılıktan bir eser
İki olmayandan,iki yoktan ne çıkar ki düşünelim en azından bir defa””
NABİ


"Nâ" ve "bî" kelimeleri arapça ve farsçada ’yok’ anlamına gelmektedir. Bu beyitte Nabî mahlasının oluşumunu belirtmektedir.


FUZULİ


“”Levh-i âlemden yudum eşk ile Mecnûn adını
Ey Fuzûlî men dahi âlemde bir ad eylerem””
FUZULİ

Kainatta,on sekiz bin alemde yıkadım mecnun adını
Ey gereksiz ben de dahil evrende bir isim yaparım
FUZULİ

Fuzuli kelimesinin iki anlamı vardır:
1. Gereksiz
2. Faziletli
……………………..
Fuzulî bu mahlası seçerken muhtemelen bu iki anlamı düşünmüştür. Zaten devrinde şairler tarafından gereksiz denilerek alay konusu olmuştur. Ancak şiirlerindeki mükemmeliyet ile bu kıskanç tenkitleri susturmuştur
Yol üzerinde yere yatmış, kir pas içinde bir köpek görürler. Rûhî, Fuzulîye takılmak için:
Ey Fuzulî! Şu köpeğe bak ne kadar fuzuli, der.
Fuzulî altta kalır mı? Yapıştırır cevabı:
Vur tekmeği çıksın rûhi...
tüm şair ve şair adayları, Fuzûlî’nin önceleri kullandığı mahlasla yazmaya, onu sürekli taklit ve takip etmeye, hatta bazıları da şiirlerini kendilerine mâl etmeye başlarlar. Şair, defalarca mahlasını değiştirir fakat olaylar aynı şekilde devam eder. Kendisine öyle bir mahlas bulmalıdır ki, kimse beğenip üzerine almak istemesin. Ve bulur: Boş, gereksiz anlamına gelen "Fuzûlî".
…………………………………………………………………………………………………..
Fazilet (erdem) kelimesinin kökü olan "FUZUL" kelimesinden türeyen -fazilet sahibi -erdemli manasında fuzuli mahlasını kullanmıştır

fuzuli; (arapça) erkek ismi 1. boşuna, yersiz, lüzumsuz, haksız. 2. boşboğaz lüzumsuz işlerle uğraşan. 3. yetkisi olmadığı halde başkası namına tasarrufta bulunan
-----------------------------------------


AŞIK LÜZUMSUZ


Ol cihanda bir zerre,Rahman’ın lütfuyum ben
Lüz(u)m varmıydı bana ki onu bilemem ben
AŞIK LÜZUMSUZ

Görünen bu alemde küçük bir parça ve Allahın bahşettiği,yarattığıyım ben
Gerek,icap varmıydı benim varlığıma,yaratılmama işte ben onu bilemem
AŞIK LÜZUMSUZ


LÜZM :Gerek, gereklik, gereklilik, icap
SUZ: Olumsuzluk eki
……………………………………………………………………………………………………………………………………………..
kereksiz (KB, D, 3795 → s.176), (KB, D, 2799 → s.176), (KB, D, 2813 → s.176), (KB, D, 3031→
s.176), (KB, D, 2332 → s.176), (KB, D, 3767 → s.176), (KB, D, 2115 → s.176), (KB, D, 2079 →
s.177), (KB, D, 2283→s.177) “gereksiz(dir)”
…………………………………………………………………………………………………………….
MAHLASIMIN ÜSTÜNE*

Mahlasımı yadırgar dostlarımın bazısı
Mahlası seçen benim değil alın yazısı

Gerek,icap var onda dilersen yok sayarsın
Asıl olan öz imiş sen yirmi dört ayarsın

Gurur, kibir silinir ihlas olan yürekte
Elbet lazım her canlı biz Lüzumsuz desekte

Azgın nefsi ezmektir mahlasın kökü,özü
Ancak söz ehli görür yürekte yanan közü

Bir şakayık dalında lam,mim,cim vardır görürsen
Ad,isim de ne imiş Hâkka doğru yürürsen

Benim adıma değil ettiğim söze bakın
Çünkü şu ölüm bize şah damardan da yakın

İşte geldik gideriz nedir bu hırs bu arzu
İnsan olan insan da olmalıdır tevazu

Bir Lüzm üzre yaratmış bizi yaratan Hüda
Lüzumsuz’un yazdığı baki gibi bir nida

SADIK DAĞDEVİREN
Aşık Lüzumsuz