Gün olur gâibten ses, türlü haberler gelir
Hatta, iddialar ki; yeminlerle örülmüş
Şaşarsın, şaşırırsın! Acabalara düşüp;
Bir yanın diğerinin hışmıyla sanki üşür
Yüreğinde biriken sîman ile buruşur
Fikrin ve duyumların acımasız vuruşur
İnsansın! Kayıtsızlık nerde, nasıl görülmüş?
Hiddetin duman duman sanki göğe yükselir!

Düşünürsün... Haberci iyi bilinen biri
Üstelik her kelâmı: doğruluk ve dürüstlük
Taksimatta erdemi yandaşıyla bölüşüp;
Bir namuslu ki (!) sorma! Heykeli dikilesi
Doğmamış nesillere saklanıp ekilesi (!)
Böyle bir nurânînin (!) görülür mü hîlesi?
Ne mümkün, asla, hâşâ (!) hatta üstüne üstlük
Olmaz ya! Yutmak ecir; ondan damlayan kiri (!)

İşte burada başlar insanın feraseti
Ve, dini hükümlere ne kadar uyulduğu
İzzetliyse, nefsiyle cephe cephe yoluşup;
Uzak durur şirretin saçtığı tafralardan
Beslenmez şer ikramlı mürâî sofralardan
Korunur yalan yanlış türlü iftiralardan
Vâkî midir zurnadan ney sesi duyulduğu?
Arsızı ele verir pişkince hamâseti!

İddia ispat ister ve ona şâhit gerek
Üstelik şâhitler de emin olmak zorunda
Tarafgirlikten uzak adâletle buluşup;
- Bir haber geldiğinde, araştırın! Diyor Hakk!
- Ya işi iyi öğren ya da mizana bırak!
- Fâsıkça âkıbete fâsıklardır müstahak!
Kirlenen, kirletilen duyum anaforunda
Dengeyi sağlamaya mutlaka zâhid gerek!

- Ben şeytanım! Sözüyle şeytanı duyan var mı?
Ya da hangi hırsızdır: - bak geldim! Deyip soyar?
Dolunay âyininde hayasızca gülüşüp;
Münâfıklık, takıyye mertlik pazarı kurmuş
Şirretler zirve yapıp gün geçtikçe kudurmuş
Akıl, teslimiyetle kalkıp selâma durmuş
Yazık o mideye ki; kardeş etiyle doyar!
Söyle dertli kalemim! Zan ehli sana yâr mı?

Öyle bir zaman ki bu; bir an gaflete dalsak
Her köşede bir fitne filizleniyor yârab!
Şeytanî vagonlara pervazsızca doluşup;
Gün olur, kürsüleri çıkıp işgal ederler
Gün olur, haddi aşar; hakkı ihlâl ederler
Gün olur, şerri tutar; hayrı ihmâl ederler
Bilirsin kim samimi, kim gizleniyor yârab!
Ne olur şu ölümden lâyıkıyla ders alsak! ...