Mutluluğun uğramadığı çıkmaz sokağım ben,
Ne ben onu bilirim, ne de o beni,
Onunla tanışamayan tek yabancıyım ben,
Ne ben onu tanırım, ne de o beni,
Sevdiğimin gözlerinde bir ömür geçirdim,
Yaşadığım hayatımdan habersiz,
Dudağından çıkacak,iki kelimeydi derdim,
En kıymetli hazineler, yanında değersiz.


Hüküm giydim, yasaklı gözlerine bir kez bakmak suçum,
Cezam ağır, gözlerinin darağacında asılacak bu mahkum,
Sevdamın ellerine vurdun kelepçe,
Söylesene bana, ne zamandan beri hapis oldu,
Güllerin açtığı,gözlerindeki bahçe,
Yoksa tek kişilik mi, o seçilmiş kurban da ben miyim,
Bu arada Gardiyan,merak etme ben burada iyiyim,
Sorun var mı diye gelme,
Burada çıtın bile çıkmaz sesi,
Çünkü bura yarimin gözlerinin hapsi,
Ben de bu hapsin, ebediyen gönüllü delisi.



GÖZLERİNDEKİ MAHKUM’DAN...

Uğur böceğine layık görülmüşüz. Teşekkürü borç bilirim. Saygılarımla