çekip baktım da kökümüzün tincik’lerine
şamanlık var biraz bizde
yakmışız ateşi dönmüşüz semahı
gildirlenmeyen alem neyimize...


hani;hamur yumağını sallarsın ya,biraz kopar ucundan
dünya;güneş’in kafa sallamasından
ay’da dünya’nın topaç gibi oynamasından
velhasıl;başımıza hayat sayılmış dönme’ler
bunlar,bir türlü ve yekün demezler...


bir de şu var
sanarız ya ışık verenimizin dönmediğini
o da kendine tutunanlarla dönüyor saman denilen sayısızla
saman da,nebula’larla, derken sonsuzluk
us’umuz mercimek oldu
bu nasıl arsızlık...


ate;fazla merak etme
çalış çabala ver ekmeğini bebelerinin
emekli ol,yaş günün bile unutulsun
dön köyüne...


ulan arkadaş,biz kazık yedik galiba
terimizi verdik teneke yığınına betona...


kimin sözüne uyalım şimdi biz
ne mumlu ipimiz kaldı ne de pine’miz
ve kör biz’imizi birbirimize dürteriz...







kasım