Ana rahminden çıktık tertemiz..
İçimizdeydi hep saf dolu sevgimiz
Düşünemedik biz bu dünyada neyiz...
Çok geç oldu..ama anladık ki biz misafiriz

İlk hatamız anamıza babamıza karşı oldu
halbuki cennet ayakları altındaydı onların
iyi olması için büsbütün yarınların
Eksik olmamalıydı onlarıN üstümüzdeki duaların

Zaman geçti ve biz yenildik
Sonra kalbimize fani sevdaları yakıştırdık...
Anlık zevkleri git gide azalttık..ve günaha alıştık
Çekeceğimiz azaptan kalbimiz ürpermeden bahsettik..
Haramı helalden ayıramaz hale geldik..
Farzı tekettik..kuran okumadık..namazı kılmadık
Ama çok ŞÜKÜR elhamdülüllah müslümanız dedik..
Dinin direği neydi bilemedik..
Attığımız her adımda unuttuk ’’ümmmetim ümmmetim’’ diye
Ağlayan peygamberimizi...iki cihan selverini
Ben kuluma şah damarından daha yakınım diyen alemlerin rabbini..
Ve bilemedik onu kaybeden ne bulmuştu...onu bulan ne kaybetti..
Biz onu kaybetmiştik ne bulduk peki...
TEK UMUDMUZ VAR ODA BİR AYETTE GİZLİ..
RABBİN SANA DARILMADI
SENİ UNUTMADI
"M"E"H"M"E"T"K"A"R"A"K"U"R"T"