hazzını kaybetti eski söylenceler
hazin dudaklar kaybetti kilidini
dağıldı hazine
döküldü inciler
o haşmetli amforadan geriye
atıldım
ölüme kör cevval bedenle
ne anlatsam sana
da hırsın cilalansa
sevmenin alın teri derken ayrılığa
kapıldık gittik bir sele...


kireç beyazı gülüşler kısılmış dişlere
kemik rengi iyi günler boylu boyunca
metalik boyaların tezahürü düşmüş yüzüme
suyun boğulmasını zikrediyor şiirler
yaşama sancak tutan ne varsa
ölüyorlar birer birer...




parafin kokusu hakim genzime
ellerim kekremsi zencefil
’’kırmızı pazartesi’’ uyuyorum nedense
kırışmış bedenin dik durma hevesi
yoğun ültimatom hali nevresim sanki...





için için sulanıyor
dünlerle yıkanan düşler
suskun güvercinler serilmiş damlara
öksüz gururu gibi örseleniyor sessizlik
konuşmuyorlar açlıktan ölseler bile
daralıyor giderek ağlar
lacivert yağmurlar yağıyor ne zamandır
dökülüyor üzerime koro halinde güz
sürgün dudaklarda yazılı prospektüs

’’aynayı kırsan da kırılmıyor yüz’’




ToprağınSesi






.