Huzurun sakinliği, üstümde dolaşırken,
Sessiz giden yolcuyum şimdi ıssız bir yolda.
Yaşamak bir dert oldu hüzün sararken beni,
Sessizce kim taşırdır, meçhule giden yolda.
Gök mavi değildir, /her yer yeşil değildir.
Her yer karanlık oldu, Hak ‘n güzel yolunda.
Ne dünyanın yeşili, ne göğün mavisi var,
Görmez oldu gözlerim can bedenden çıkınca.

Her yer bana karanlık, nerede şu mezarlık.
Uykum vardır çok derin, yatayım serin, serin.
Gölgem olsun üstümde, tanır beni sakızlık.
Geç kalmadan varın da, verin kara toprağa.
Ben yaşarken dünyada, yar belledim toprağı,
Çok severdim toprağı, verin beni çekinmeyin.
Bu can ona fedadır, takın bir de nazarlık.

Sular durgun akmıyor, hiçbir kimse şaşmıyor.
Sessiz, sesiz giderim, /kolsuz gömlek içinde.
Sağa dönsem olmuyor, sola dönsem olmuyor,
Duymaz beni kimseler, bu yer beni sıkıyor.
Ruhsuz halde giderken herkes kendi derdinde.
Tohum veren ağacın, hazan gören yerinden,
Tohum olup çıkmışım, /gömün beni toprağa.
Beni bekler dostlarım, /düğün dernek yerinde,
Teslim edin dostlara, beyaz kefen içinde.


A.Yüksel Şanlı er
20 Ağustos 2011-08-20
Antalya