İçinde birikir sevda taşar bir gün
Yağmur gibi akar gözlerinden
Örtmek istesen de üstünü
Saklamak istesen de
Saklı kalmaz sevdalar
Duman duman tüter yüreğinden
Gün olur kapını çalar ayrılık
Bir veda busesi damla damla
Dudaklarından dökülür gider
Bir elveda sözcüğüyle
Avuç avuç gönlüne ızdırap düşer
Alıp başını gitmeye cesaret edemezsin
Yüreğin direği kırık yelkenli gibi
Acılar denizinde başı boş yüzer.

Hayat yorar seni günden güne
Anlamı kalmaz senin için sevdanın
Dirhem dirhem çekilir her gün
Damarlarında dolaşan kanın
Küllenmemiş aşkın ateşinde
İçin için yanarsın sen de
Dünyanın en güzeli yanında da olsa
Aklın giden sevgiliye takılı kalır
Bedenin ayrılsa da gelse de seninle
Yüreğin onunla rehin kalır.

Gitmiştir ama gidemezsin hemen
Bir yarın orada saklı kalır
Çırpınıp durursun anılar denizinde
Alıcı kuşlar gibi uçup gidemezsin birden
Bir başka yürekte açıncaya dek
Aklın hep o giden sevgilide kalır
İstesen de gidemezsin gülemezsin
Işığı yanan pencerenin önünde
İç geçirip çıldırırsın hüzünlenirsin
Perdeler çekilip ışıklar söndüğünde
Tek başına kalırsın gecenin karanlığında
Başın önde yüreğin kırgın
Ezik anılarla baş edemezsin
Sessizce ayaklarının ucuna basarak
Kendini atarsın karanlık sokaklara
Yenik düşersin
Bitmeyen sevginin dayanılmazlığına.

Yürürsün yürürsün ama gidemezsin
Attığın her adımda ışıkları yanan
Caddeler yıkılır başına
Oradan ayrılmak istemez kalbin
Koşarsın gücün yettiğince
Gittiğin yeri bilemeden
Gidersin ama gidemezsin sen
Aklın hep o küçük pencerede takılı
Yüreğin rehin kalır.

2008.OSMAN ÖZTÜRK.
TAFLAN MEVSİMİ ŞİİR KİTABIMDAN.