//...sağır değilim
hapsetmiştim seni
sessiz harflerin gölgesine
yoksa görebiliyorum hâlâ sözlerinin rengini...//




göremezdin
saklamıştım seni
unuttum barikatlı
ve ödeneği kendinden bile gizli!
sessiz harflerin çok sesli teşekkülüne
kısıktı sesim duyamazdı kimse
bir tek seni gördüğümde bozuluyordu frekans hepsi o
-ki; onu da geçici körlüğün, kalıcı ahmaklığıyla hallediyorum_
kendini kandırmaktı belki
sağ gösterip sol vurmak
ya da gözlerini kapaması
gül bahçesini çiğneyen koca çınarın
veya
cam sanması işte insanın tüm aynaları!..






kolay örtülmüyor haklısın
yapma çirkinliklerle tabii güzellikler
bir sivilce bulmak eski resimlerde
samanlıkta inek aramak mesela!
gamzelerini ütüledim bu arada haberin olsun
ah bir bırakabilsem diyorum
hiç içmem artık şu mereti!
-burada dudaklarından bahsetmiyorum!-
yoğurdun kaymağını da sevmiyorum artık
ballı lokmalar da haram!..





dayandıkça
senden yana olmayan kise kalmadı içimde de
kaç iftiracı katledildi bilirim
neden anlatıyorum ki
yanmadan canı kim bilebilir
tepeye beş kala zirveden düşen zihni
zerrece ölüm değilken korkusu
ki; zaten yanına almamış ölümü
ki; o zaten k e n d i n i bağladığı ipin-demirin ucunda
görür gözlerine kıymadıysa!
gece karanlığında kara gözlüklere saklanmak
hangi denizin tuzudur
hangi limana demirlidir
severadımlara ölümüne inat kuşanmak nedir!..




//... bozdurdum içimdeki tüm ziynetlerimi
gel al kendini...//






(... Farkındasın biliyorum...Geçmiş zamanın geniş kaypaklığına sığındığımın .
Hani hep derdim ya ’Ben Seni Senin Bile Anlayamayacağın Kadar Seviyorum’
Şimdi demiyor muyum d e n i y o r u m elbet! Â m â dinlemiyor kelimelerim!..)





ToprağınSesi




.